weer nieuwe verhalen
Blijf op de hoogte en volg Susanne
21 September 2014 | Zuid-Afrika, Pongola
Volgens mij speelt over de hele wereld de angst voor Ebola, zo ook hier…
Laatst kregen we een telefoontje dat bij de grens met Swaziland (hier vlak bij) 4 illegalen waren aangehouden. De politie wilde ze in de cel zetten, maar ze durfden het eigenlijk niet aangezien de mensen OORSPRONKELIJK uit West Afrika afkomstig waren en ze mogelijk Ebola onder de leden zouden kunnen hebben. Uhmmm deze mensen zijn al maanden onderweg en hadden totaal geen gezondheidsproblemen nu. Maar ok, het was opgedragen door het district dus we moesten wel. Alles werd zo goed als mogelijk in gereedheid gebracht (we hebben hier geen isolatie of wat dan ook)…..zijn de mensen helemaal niet gekomen. Ze hebben ze naar een kliniek in het dorp gebracht en daar bleek natuurlijk niets aan de hand. Stelletje angstzaaiers.
Wat hier regelmatig gebeurd is dat mensen komen en vertellen dat ze een gif hebben ingenomen (als poging tot zelfmoord). Het vervelende is alleen dat ze nooit weten wat voor gif en ook nooit een verpakking mee nemen. Vaak komen ze ook pas uren later.
Toen er laatst een man bewusteloos werd binnengebracht was ook de gedachte van iedereen dat hij gif had ingenomen. Dit is echt een enorme valkuil aangezien je het niet weet…..wat als er heel wat anders aan de hand is. We wisten niets van hem……en hij was ziek! En hij werd onrustig, super super onrustig en met geen mogelijkheid in bedwang te houden. Met 4 man probeerden we hem in bed te houden totdat mijn baas besloot hem in slaap te brengen. Dat gaf tijdelijk wat rust want tegen de tijd dat hij weer medicatie nodig had bleek het infuus niet meer goed te zitten en wist mijn baas even niet meer hoe je ook al weer via een infuus iemand onder narcose kunt houden en ja dan heb je een probleem, dan hoest de patiënt de beademingsbuis er zo weer uit…..
Ondertussen kwam uit elk slangetje wat we in hem stopten bloed: bloederige urine, bloed via de maagslang, bloed uit de beademingsbuis…. En we hadden geen enkel idee wat er aan de hand was.
Gelukkig was ondertussen een broer gearriveerd en hadden we de mogelijkheid een beetje uit te vogelen met wat voor iemand we te maken hadden.
En dan laat iemand het woord Ebola vallen….en tsja dan moet je er wat mee.
Dus ik het nationale gezondheidscentrum gebeld voor advies, vooral ook om alle zorgen bij de verpleging weg te nemen….en gelukkig vonden zij het zelfde als wij: onmogelijk dat het ebola is op basis van zowel het verhaal van de familie als de bloeduitslagen. Maar wat was het dan? Het gezondheidscentrum was zeer behulpzaam en opperde allerlei verschillende diagnoses, maar het meest waarschijnlijk: gerelateerd aan HIV/aids. Helaas is de patiënt die avond overleden. Het ziekenhuis in de stad wilde hem niet overnemen dus bleef de patiënt in ons ziekenhuis waar de kennis van verpleegkundig personeel omtrent zulke zieke patiënten te wensen over laat en ze niet de zorg voor een beademde patiënt kunnen leveren die op een IC geleverd wordt. Maar als de stad weigert de patiënt over te nemen is er weinig wat wij kunnen doen…. De patiënt bleek uiteindelijk aids te hebben.
Patiënten worden in principe eerst in de lokale klinieken gezien door een verpleegkundige. Vanaf daar worden ze waar nodig doorgestuurd naar ons. Sommige patiënten komen dan voor een kwaaltje, maar tsja als ze er dan toch zijn….
Dokter, ik heb last van mijn hand, oh en van mijn knie, oh en van mijn elleboog, oh en van de hele rechter zij, oh en hoofdpijn, oh en van mijn maag, oh en mijn enkels. Geef ze een vinger en ze nemen handen vol. Ik eindig vaak met de vraag: en waar doet het NIET zeer. Dan beginnen ze te lachen en begrijpen vaak dat het wel heel veel van het goede was.
De kledingstijl van de mensen hier is ook zo iets. Met name die van de oudere gogo’s. Iedereen komt over het algemeen in zijn netste kleding naar het ziekenhuis. Voor de gogo’s (oudere vrouwen) betekend dit hun nette jurk met daaroverheen een schort….tenminste dat is wat je denkt. Maar als je de dames moet onderzoeken moet je je door nog eens 4 lagen kleding heen werken. Zelfs op de noordpool zouden ze overleven. 3 t’shirts, 2 onderrokken en nog een lange broek onder de rokken….Het maakt me altijd aan het lachen.
Over kleding gesproken. Ik was laatst een paar keer met dezelfde collega naar de OK, nou ik had hem flink aan het lachen toen ik hem liet zien dat de OK kleding mij echt niet paste. De volgende keren begon hij tegenover iedereen over mijn broek, hoe het eruit zag als ik die optrok tot normaal waarden. Dan heb ik zo’n beetje een korte broek aan.
Toen hij vervolgens een keizersnede ging doen wilde hij dat ik ging assisteren, hij ging me de stappen laten zien en uitleggen. Wijzend op mijn schoenen zei hij dat ik beter laarzen aan kon doen tenzij ik het prettig vond om al het vruchtwater in mijn schoenen te krijgen. En dan is de grap…..de laarzen zijn alleen maar in giga maten. Sta je dan met je veel te korte broek in de veel te grote laarzen. Een soort van klein groot duimpje of zo.
Het was leuk om met deze collega naar OK te gaan. Hij legde me veel uit en bij een andere kleinere procedure liet hij me de tweede keer beginnen en nam hij het uiteindelijk over omdat de verdoving uitgewerkt raakte. Rustig aanwijzingen gevend en uitleggen hoe het ook al weer ging hielp hij me door de stappen van een curretage (als iemand blijft nabloeden na een miskraam).
Veel narcoses hier gaan onder ketamine. Een super medicijn omdat de mensen eventjes slapen, je geen problemen met de bloeddruk krijgt en ze rustig zelf blijven ademen. Nadeel is alleen dat ze er flink van kunnen hallucineren. Dan wordt het insnijden van een abces toch een stuk grotere uitdaging als de mensen met hun armen of benen alle kanten op slaan en schoppen.
Als je geschreeuw uit Casualty (eerste hulp) hoort komen kan het of zijn dat iemand echt pijn heeft, of er wordt een handeling uitgevoerd met ketamine, of er ligt iemand te bevallen in de verloskamers (in een gebouw een stukje verderop) maar als die hard schreeuwen horen we dat via de open ramen in casualty luid en duidelijk, altijd interessnat.
Tijdens een van de artsen bijeenkomsten had ik laten vallen dat het me wel goed leek om wat team building te doen….elkaar wat beter te leren kennen. Afgelopen week werd daad bij woord gevoegd en zijn we met z’n allen uit eten geweest. Super geslaagd. We hebben onwijs gelachen. Eigenlijk ging het de hele avond over Afrikaanse magie. Er zijn 3 collega’s uit Nigeria en die vertelden allemaal verhalen over de lokale medicijnmannen en dat tegenover de 3 Zulu artsen die vanalles vertelden over de lokale geloven en angsten van de mensen hier. Interessant, zeer interessant. Zo was er een verhaal over een medicijnman die de patiënten van aambeien kon laten genezen door wat kruiden over de ontlasting in een potje te strooien. …
Toen ik afgelopen week een patiënte had die bij een lokale medicijn man was geweest krabde ik me toch wel even achter de oren…. Ze was daar naar toe gegaan omdat ze een gezwollen hand had zonder dat er iets gebeurd was. Wat heeft deze man gedaan: een snee in de pols gemaakt en daar batterij zuur in gesmeerd, ja echt batterijzuur. Nou je kunt je misschien wel voorstellen hoe de hand er uitzag toen ik hem zag. Laten we concluderen dat het in ieder geval niet geholpen had.
Helaas zien we dat vaker. Het is een teken dat je geld hebt als je naar een lokale Sangoma (medicijnman) kunt gaan. Dat doen mensen dus ook als ze het kunnen betalen. Helaas is het feit dan wel dat als het niet opgelost kan worden de mensen echt een stuk zieker zijn als wij ze zien.
Mijn stap 1 in het doen van een keizersnede is trouwens gezet!!! Op mijn vrije zaterdag belde de baas om te vertellen dat hij een keizersnede ging doen, of ik kwam helpen. Nou ja waarom ook niet. Daar aangekomen vertelde hij dat hij mij ging laten beginnen met snijden en dat hij het vanaf een bepaald punt over zou nemen. Zo gezegd zo gedaan, ik heb de buik geopend tot op de baarmoeder, hij heeft de baarmoeder geopend en mij vervolgens het kind eruit laten halen en ook de moederkoek. Super gaaf! ’s Avonds belde hij opnieuw en hebben we hetzelfde nog een keer gedaan. Het wordt nog wel eens wat! (hopelijk)
De kunde van de mensen die de echo’s maken van de babies laat af en toe wel wat te wensen over. Ik heb nu al bij twee keizersnedes meegemaakt dat de moeder helemaal blij was want ze zou een meisje krijgen…….en vervolgens kwam er een jongetje uit de buik. Lastig momentje!
Tsja en wat doe ik dan in mijn vrije weekend…. Ik heb helaas nog steeds geen auto. Echt jammer want er zijn zoveel mooie plekken hier in de buurt die een bezoekje waard zijn. Er wordt inmiddels hard gezocht en ik heb mijn zinnen gezet op……….een landrover defender! Als een echte arts in Afrika hahaha (je zult zien dat ik uiteindelijk gewoon een polo koop, maar de land rover is echt een droom auto!)
Maar gelukkig weten de mensen me bezig te houden. Gisteren had ik in Casualty (eerste hulp) laten vallen dat ik misschien wel een cake ging bakken. Vanmorgen telefoon….Casualty….of ik die cake had gebakken want ze wilden me daar wel helpen met opeten. En dus heb ik gelijk maar wat gebakken om daarheen te brengen. De verpleging kun je het beste maar te vriend houden hahahaha.
Laatst kregen we een telefoontje dat bij de grens met Swaziland (hier vlak bij) 4 illegalen waren aangehouden. De politie wilde ze in de cel zetten, maar ze durfden het eigenlijk niet aangezien de mensen OORSPRONKELIJK uit West Afrika afkomstig waren en ze mogelijk Ebola onder de leden zouden kunnen hebben. Uhmmm deze mensen zijn al maanden onderweg en hadden totaal geen gezondheidsproblemen nu. Maar ok, het was opgedragen door het district dus we moesten wel. Alles werd zo goed als mogelijk in gereedheid gebracht (we hebben hier geen isolatie of wat dan ook)…..zijn de mensen helemaal niet gekomen. Ze hebben ze naar een kliniek in het dorp gebracht en daar bleek natuurlijk niets aan de hand. Stelletje angstzaaiers.
Wat hier regelmatig gebeurd is dat mensen komen en vertellen dat ze een gif hebben ingenomen (als poging tot zelfmoord). Het vervelende is alleen dat ze nooit weten wat voor gif en ook nooit een verpakking mee nemen. Vaak komen ze ook pas uren later.
Toen er laatst een man bewusteloos werd binnengebracht was ook de gedachte van iedereen dat hij gif had ingenomen. Dit is echt een enorme valkuil aangezien je het niet weet…..wat als er heel wat anders aan de hand is. We wisten niets van hem……en hij was ziek! En hij werd onrustig, super super onrustig en met geen mogelijkheid in bedwang te houden. Met 4 man probeerden we hem in bed te houden totdat mijn baas besloot hem in slaap te brengen. Dat gaf tijdelijk wat rust want tegen de tijd dat hij weer medicatie nodig had bleek het infuus niet meer goed te zitten en wist mijn baas even niet meer hoe je ook al weer via een infuus iemand onder narcose kunt houden en ja dan heb je een probleem, dan hoest de patiënt de beademingsbuis er zo weer uit…..
Ondertussen kwam uit elk slangetje wat we in hem stopten bloed: bloederige urine, bloed via de maagslang, bloed uit de beademingsbuis…. En we hadden geen enkel idee wat er aan de hand was.
Gelukkig was ondertussen een broer gearriveerd en hadden we de mogelijkheid een beetje uit te vogelen met wat voor iemand we te maken hadden.
En dan laat iemand het woord Ebola vallen….en tsja dan moet je er wat mee.
Dus ik het nationale gezondheidscentrum gebeld voor advies, vooral ook om alle zorgen bij de verpleging weg te nemen….en gelukkig vonden zij het zelfde als wij: onmogelijk dat het ebola is op basis van zowel het verhaal van de familie als de bloeduitslagen. Maar wat was het dan? Het gezondheidscentrum was zeer behulpzaam en opperde allerlei verschillende diagnoses, maar het meest waarschijnlijk: gerelateerd aan HIV/aids. Helaas is de patiënt die avond overleden. Het ziekenhuis in de stad wilde hem niet overnemen dus bleef de patiënt in ons ziekenhuis waar de kennis van verpleegkundig personeel omtrent zulke zieke patiënten te wensen over laat en ze niet de zorg voor een beademde patiënt kunnen leveren die op een IC geleverd wordt. Maar als de stad weigert de patiënt over te nemen is er weinig wat wij kunnen doen…. De patiënt bleek uiteindelijk aids te hebben.
Patiënten worden in principe eerst in de lokale klinieken gezien door een verpleegkundige. Vanaf daar worden ze waar nodig doorgestuurd naar ons. Sommige patiënten komen dan voor een kwaaltje, maar tsja als ze er dan toch zijn….
Dokter, ik heb last van mijn hand, oh en van mijn knie, oh en van mijn elleboog, oh en van de hele rechter zij, oh en hoofdpijn, oh en van mijn maag, oh en mijn enkels. Geef ze een vinger en ze nemen handen vol. Ik eindig vaak met de vraag: en waar doet het NIET zeer. Dan beginnen ze te lachen en begrijpen vaak dat het wel heel veel van het goede was.
De kledingstijl van de mensen hier is ook zo iets. Met name die van de oudere gogo’s. Iedereen komt over het algemeen in zijn netste kleding naar het ziekenhuis. Voor de gogo’s (oudere vrouwen) betekend dit hun nette jurk met daaroverheen een schort….tenminste dat is wat je denkt. Maar als je de dames moet onderzoeken moet je je door nog eens 4 lagen kleding heen werken. Zelfs op de noordpool zouden ze overleven. 3 t’shirts, 2 onderrokken en nog een lange broek onder de rokken….Het maakt me altijd aan het lachen.
Over kleding gesproken. Ik was laatst een paar keer met dezelfde collega naar de OK, nou ik had hem flink aan het lachen toen ik hem liet zien dat de OK kleding mij echt niet paste. De volgende keren begon hij tegenover iedereen over mijn broek, hoe het eruit zag als ik die optrok tot normaal waarden. Dan heb ik zo’n beetje een korte broek aan.
Toen hij vervolgens een keizersnede ging doen wilde hij dat ik ging assisteren, hij ging me de stappen laten zien en uitleggen. Wijzend op mijn schoenen zei hij dat ik beter laarzen aan kon doen tenzij ik het prettig vond om al het vruchtwater in mijn schoenen te krijgen. En dan is de grap…..de laarzen zijn alleen maar in giga maten. Sta je dan met je veel te korte broek in de veel te grote laarzen. Een soort van klein groot duimpje of zo.
Het was leuk om met deze collega naar OK te gaan. Hij legde me veel uit en bij een andere kleinere procedure liet hij me de tweede keer beginnen en nam hij het uiteindelijk over omdat de verdoving uitgewerkt raakte. Rustig aanwijzingen gevend en uitleggen hoe het ook al weer ging hielp hij me door de stappen van een curretage (als iemand blijft nabloeden na een miskraam).
Veel narcoses hier gaan onder ketamine. Een super medicijn omdat de mensen eventjes slapen, je geen problemen met de bloeddruk krijgt en ze rustig zelf blijven ademen. Nadeel is alleen dat ze er flink van kunnen hallucineren. Dan wordt het insnijden van een abces toch een stuk grotere uitdaging als de mensen met hun armen of benen alle kanten op slaan en schoppen.
Als je geschreeuw uit Casualty (eerste hulp) hoort komen kan het of zijn dat iemand echt pijn heeft, of er wordt een handeling uitgevoerd met ketamine, of er ligt iemand te bevallen in de verloskamers (in een gebouw een stukje verderop) maar als die hard schreeuwen horen we dat via de open ramen in casualty luid en duidelijk, altijd interessnat.
Tijdens een van de artsen bijeenkomsten had ik laten vallen dat het me wel goed leek om wat team building te doen….elkaar wat beter te leren kennen. Afgelopen week werd daad bij woord gevoegd en zijn we met z’n allen uit eten geweest. Super geslaagd. We hebben onwijs gelachen. Eigenlijk ging het de hele avond over Afrikaanse magie. Er zijn 3 collega’s uit Nigeria en die vertelden allemaal verhalen over de lokale medicijnmannen en dat tegenover de 3 Zulu artsen die vanalles vertelden over de lokale geloven en angsten van de mensen hier. Interessant, zeer interessant. Zo was er een verhaal over een medicijnman die de patiënten van aambeien kon laten genezen door wat kruiden over de ontlasting in een potje te strooien. …
Toen ik afgelopen week een patiënte had die bij een lokale medicijn man was geweest krabde ik me toch wel even achter de oren…. Ze was daar naar toe gegaan omdat ze een gezwollen hand had zonder dat er iets gebeurd was. Wat heeft deze man gedaan: een snee in de pols gemaakt en daar batterij zuur in gesmeerd, ja echt batterijzuur. Nou je kunt je misschien wel voorstellen hoe de hand er uitzag toen ik hem zag. Laten we concluderen dat het in ieder geval niet geholpen had.
Helaas zien we dat vaker. Het is een teken dat je geld hebt als je naar een lokale Sangoma (medicijnman) kunt gaan. Dat doen mensen dus ook als ze het kunnen betalen. Helaas is het feit dan wel dat als het niet opgelost kan worden de mensen echt een stuk zieker zijn als wij ze zien.
Mijn stap 1 in het doen van een keizersnede is trouwens gezet!!! Op mijn vrije zaterdag belde de baas om te vertellen dat hij een keizersnede ging doen, of ik kwam helpen. Nou ja waarom ook niet. Daar aangekomen vertelde hij dat hij mij ging laten beginnen met snijden en dat hij het vanaf een bepaald punt over zou nemen. Zo gezegd zo gedaan, ik heb de buik geopend tot op de baarmoeder, hij heeft de baarmoeder geopend en mij vervolgens het kind eruit laten halen en ook de moederkoek. Super gaaf! ’s Avonds belde hij opnieuw en hebben we hetzelfde nog een keer gedaan. Het wordt nog wel eens wat! (hopelijk)
De kunde van de mensen die de echo’s maken van de babies laat af en toe wel wat te wensen over. Ik heb nu al bij twee keizersnedes meegemaakt dat de moeder helemaal blij was want ze zou een meisje krijgen…….en vervolgens kwam er een jongetje uit de buik. Lastig momentje!
Tsja en wat doe ik dan in mijn vrije weekend…. Ik heb helaas nog steeds geen auto. Echt jammer want er zijn zoveel mooie plekken hier in de buurt die een bezoekje waard zijn. Er wordt inmiddels hard gezocht en ik heb mijn zinnen gezet op……….een landrover defender! Als een echte arts in Afrika hahaha (je zult zien dat ik uiteindelijk gewoon een polo koop, maar de land rover is echt een droom auto!)
Maar gelukkig weten de mensen me bezig te houden. Gisteren had ik in Casualty (eerste hulp) laten vallen dat ik misschien wel een cake ging bakken. Vanmorgen telefoon….Casualty….of ik die cake had gebakken want ze wilden me daar wel helpen met opeten. En dus heb ik gelijk maar wat gebakken om daarheen te brengen. De verpleging kun je het beste maar te vriend houden hahahaha.
