Weer in Nkandla

Inmiddels zijn we 3 weken verder en is het wel weer tijd voor een update dacht ik zo.
Nadat ik uitgezwaaid werd door de walvissen (ze besloten uiteindelijk toch een kleine show vlak voor de kust op te voeren) ging de reis richting Nkandla. Terug naar huis.
Ik werd opgehaald door Eric en Debbie, twee amerikanen die sinds februari voor een jaar hier werken.
Het voelde gewoon echt weer als thuiskomen. De omgeving hier is werkelijk prachtig. Het is lente, er is veel regen geweest en daardoor is alles mooi groen en staan bomen en bloemen in bloei. Nkandla ligt in de heuvels en dat maakt het nog mooier.
Het ontvangst was allerhartelijkst. De nonnen waren erg blij me te zien, en de kinderen helemaal. Heerlijk!

Er is hier op dit moment nog een andere vrijwilligster: Andrea uit Duitsland. Zij blijft nu nog een ruime week en gaat dan weer naar huis. Het is wel fijn hoor dat er nog iemand anders is. Ondanks dat het thuiskomen was is de omschakeling tussen de vakantie en het hier weer zijn erg groot. Sr Ellen wilde met me bespreken wat ik allemaal kan gaan doen hier, maar zij kwam pas 3 dagen later terug dus tot die tijd had ik niet echt iets omhanden en dan is het toch wat minder leuk. Ik miste de vakantie en het kamperen het lekker buiten zijn en steeds nieuwe plaatsen zien. Dan is het wel fijn dat er nog iemand is met wie je lekker kunt kletsen en van alles kunt bespreken.
Inmiddels heb ik mijn plekje hier weer helemaal gevonden.

Ik woon weer in het weeshuis, en toeval of niet, zelfs in de zelfde kamer als de afgelopen twee keren. de komende maanden zal ik vooral werken in het Sizanani outreach program. Er is hier een groep getrainde caregivers die een flink aantal families hier uit de omgeving onder hun hoede hebben. Deze families hebben om wat voor reden dan ook hun hulp nodig. Ik zal meegaan naar families als dat nodig is, maar ik zal me ook bezig gaan houden met Health education. Ondanks dat ze getraind zijn blijken er toch nog flink wat hiaten in toch wel basis kennis over bijvoorbeeld HIV te zijn en daar ga ik me op richten. Super leuk om te doen. Presentaties geven en een boekje maken met daarin simpel een aantal ziektebeelden die we hier zien uitgelegd.
Daarnaast is mijn quiz weer terug!!! Deze heb ik 3 jaar geleden bedacht om op een leuke manier toch wat te leren en kennis te testen. Hij valt nog steeds goed in de smaak dus dat is leuk!

Verder vinden de kinderen het altijd gezellig als je even met ze komt kletsen en dat doe ik ook graag. Altijd leuk! 's avonds zorgen er 2 moeders hier voor het reilen en zeilen, maar 2 weken geleden was er eentje ziek. Ik kreeg de schone taak op mij om te controleren of de jongens wel echt onder de douche gingen. Het koste me flink wat moeite, boze blikken en gelach maar uiteindelijk had ik ze elke dag onder de douch en wasten ze zichzelf zelfs met zeep....!!! Dikke lol!

Afgelopen weekend ben ik met Andrea en de Amerikanen naar het wildpark geweest. Absuluut weer genieten. Zeer veel neushoorns gezien, olifanten, buffels, antilopen, giraffen en zebra's. Maar het hoogte punt kwam toch wel net voordat we het park verlieten......: 2 leeuwen die lagen te slapen in een boom!!! Wat een koddig gezicht en best wel een beetje ongebruikelijk. Ze lagen ongegeneerd uit te buiken in een boom vlak langs de weg. Echt fantastisch.
Zondag middag zijn wel lekker doorgereden naar het strand.

Afgelopen maandag moesten we een probleempje met mijn visum oplossen. De mafkezen van de douane op Johannesburg hadden een foutje gemaakt waardoor ik 1 december het land al zou moeten verlaten. Ik ben nog naar ze terug gegaan op het vliegveld, maar ze zeiden dat dit de regels waren. Ik moest mijn vlucht maar gewoon verzetten. (ingewikkeld verhaal, zal ik jullie niet mee vermoeien). Het feit is dat zij fout zaten, maar zie dat dan maar eens recht te zetten.....Dus hop naar Home Affairs. Aantal formulieren invullen. Bewijsmateriaal verzamelen, sr Ellen een brief laten schrijven, de boel kopieren en weer terug naar deze instantie........iets voor 3 binnen gekomen......45 minuten gewacht om vervolgens te horen dat de balie gesloten werd en dat ze mij niet meer konden helpen. Daar sta je dan....3 uur rijden van huis, tegenover een mevrouw die totaal niet voor rede vatbaar is en gewoon mij de rug toekeert en wegwandeld.
Debbie haar relaas tegen de supervisor had ook geen enkele zin. Jammer maar helaas, andere keer maar terugkomen.
Uiteindelijk besloten we om nog maar een nacht daar te blijven zodat het de volgende dag geregeld kon worden. Dan was het ook maar uit mijn hoofd.......2 uur wachten.....toen werd er eindelijk een 2e collega bij geroepen die mij ging helpen. Zij was gelukkig heel meewerkend en weer een uur later was al het papierwerk gedaan, in mappen gestopt en geregeld. Ik mag dus gewoon tot eind december blijven.......pfffffff lang leve de bureaucratie.

Het weer is hier heel wisselend. Meestal heel mooi en zonnig, maar dat kan aan het eind van de dag ineens omslaan in koud en mistig. We hebben ook een paar dagen alleen maar in de mist gezeten.....en 2 dagen zonder elektriciteit.
Er is 1 ding wat ik absoluut niet heb gemist, maar ik heb er helaas alweer kennis mee gemaakt: De onweersbuien hier. Die zijn zo hevig, niet normaal en ik ben al geen fan van onweer. Vaak valt dan ook nog de elektriciteit uit, is het helemaal feest. Nou ja dat hoort er ook bij.

Morgen gaan we naar een ander klooster van de Nardinisisters 3 uur rijden hiervandaan. 1 van de jonge nonnen wordt officieel non morgen en dat wordt groots geviert. Ben benieuwd!

Nou dat is wel weer genoeg geloof ik voor nu he?.....
Tot snel maar weer!
x