Vic Falls
Blijf op de hoogte en volg Susanne
30 September 2012 | Zuid-Afrika, Salt Rock
Jeetje wat is er veel gebeurd sinds het laatste verslag. Inmiddels zit de vakantie erop en ben ik gisterenavond aangekomen in Durban. Ik logeer in een guesthouse op een klif aan de indische oceaan en heb vandaag de hele dag gekeken naar walvissen die in de verte voorbij zwemmen. Morgen wordt ik opgehaald en begint fase 2 van deze reis!
De afgelopen weken hebben we met name in de bush doorgebracht. Na het laatste verslag uit Swakopmund zijn we via Brandberg (de hoogste berg in Namibië) naar Etosha gereden. Etosha is een enorm wildpark maar een groot deel van de oppervlakte is een enorme zoutvlakte. Aan de rand van de camping, net aan de andere kant van het hek lag een waterdrinkplaatst, werkelijk fantastisch. Al het wild komt daar drinken en elk moment van de dag ziet het er anders uit. Ik heb daar een hele middag en 2 avonden doorgebracht. Olifanten, giraffen, allerlei soorten antilopen, zebra's, zwarte neushoorns en ook leeuwen, allemaal kwamen ze daar drinken. 's avonds werd de plas vanuit het kamp verlicht met een aantal enorme lampen en overal stonden bankjes waarop je lekker kon zitten kijken.
Ook bij de tweede camping in Etosha was zo'n drinkplaats, alleen deze was een stuk minder spectaculair. Vanalles hebben we gezien op de gamedrives. zelfs tot twee maal toe moeder leeuwen met kleintjes. Zo aandoenlijk!!!.
Na etosha ging de koers richting de Okavango delta in Botswana. Wat een natuurwonder is dat zeg. Heel afrika is droog maar daar zijn er zeeen aan water. Met een speedbootje eerst een stuk de delta in om vervolgens te overnachten op een hotelwoonboot. 10 piepkleine kamertjes aan boord en het achterdek waar werd gegeten. De volgende ochtend werden we weer door een bootje opgehaald om verder de delta in te trekken. Ik had verwacht dat er niet veel mensen zouden wonen, maar het tegendeel is waar. Nadat we in een dorpje aankwamen werden we met en truck een stukje verder gereden naar een plek naar een plek waar de Mokoro's klaar lagen. Dit zijn de traditionele boten van de lokale bevolking. Oorspronkelijk gehakt uit een halve boomstam, maar omdat de aantallen bomen snel afnamen worden ze tegenwoordig in polyester geleverd, precies dezelfde vorm, maar beter voor de natuur.
De tocht in het bootje was echt prachtig. Het bootje wordt voortbewogen door een jongen die achterop aan het bomen is met een grote stok. Wiebelig, maar leuk! Onderweg moesten we stoppen voor een kudde olifanten die in de buurst stonden. We kwamen langs een paar nijlpaarden en zagen vele mooie vogels. We kampeerden in een bushkamp waar je moest plassen en douchen in de open lucht (wel muren van stromatten hoor!) 's avonds groot kampvuur en een optreden van de jongens die ook onze boten bestuurden.
Nadat een vrachtwagentje ons weer bij onze eigen vertrouwde truck had gebracht ging de koers richting Chobe national park in Botswana. De kortste weg om daar te komen: via Namibië. Dus weer de grens over, overnachten in Namibië om de volgende dag dus weer de grens met Botswana over te gaan maar op een andere plek.
Chobe was echt prachtig! Na aankomst 's middags gelijk een gamedrive gedaan. Wat een gelukje hadden wij: luipaard gezien!!! In een boom, maar zeker goed zichtbaar. Het park bestaat voor een gedeelte ook uit een enorme rivier en de grootste populatie olifanten in Afrika. Overal waar je keek op de rivieroevers liepen olifanten. Super!
De volgende ochtend weer een gamedrive gedaan en toen kwam mijn wens van de vallende sterren in de woestijn uit: we zagen wilde honden!!!! Zeldzaam en ik had ze nog nooit eerder gezien!
De dag eindigde met een sunsetcruise op Chobe river. Dicht langs de olifanten, krokodillen en nijlpaarden. Hoogte punt (of diepte punt, het is maar hoe je het bekijkt) was dat we in de verte, maar wel goed zichtbaar zagen hoe een groepje leeuwen een antilope omsingelden en vervolgens grepen. Uniek om te zien, maar niet het leukste......
De vakantie was inmiddels bijna ten einde en de reis ging richting Victoria Falls. Het was warm, heet zelfs en ondanks alle activiteiten die er mogelijk zijn in Vic Falls besloot ik lekker rustig aan te doen, beetje door het dorpje te wandelen en natuurlijk de watervallen te bezoeken. Vorig jaar was ik er immers ook al en toen heb ik op een olifant gezeten, in een helikopter gezeten en een sunsetboottochtje over de Zambezi rivier gemaakt. Nu even rustig aan in deze hitte.
De eerste dag daar dreigde een beetje slecht voor mij te beginnen omdat toen ik aan het ontbijt verscheen iedereen al vertrokken bleef. Zit je dan in je eentje.....gelukkig kwam toen nog een stel aanschuiven met wie ik de afgelopen weken veel ben opgetrokken en hoefde ik toch niet alleen rond te gaan lopen.
De tweede dag had ik een persoonlijke gids. 1 van de jongens van onze crew (chauffeur, kok en reisleider, allen uit zimbabwe) had gezien wat er de vorige ochtend was gebeurd en hij bood aan mij vic falls het dorp en de rivier te laten zien. Heel gezellig en leuk om met een local rond te lopen.
Tsja en toen was het tijd om afscheid te nemen.
Heel gek, je trekt een maand met elkaar op en ineens zit er erop. Zie je elkaar misschien wel nooit meer.
Ik vond het vooral ook heel moeilijk om afscheid te nemen van de mannen. De reisleider en kok kende ik van vorig jaar. Met de kok had ik het hele jaar contact gehouden. Ook de chauffeur was een leuke kerel. Met alle drie heb ik heel bijzondere gesprekken gehad terwijl we rond een kampvuurtje zaten te kijken naar de sterrenpracht van zuidelijk afrika. Gesprekken over het leven, over het verleden en over de toekomst. Echt super jammer dat je ze waarschijnlijk nooit meer zult zien. Maar ja, dat hoort bij het leven, en vooral bij hun leven. Zij zijn blij dat ze weer brood op de plank hebben en hun gezinnen kunnen voorzien van de dingen die nodig zijn.
Het was een heerlijke reis waarbij ik vooral genoten heb van het buiten zijn en de prachtige natuur, de bijzondere gesprekken met de jongens, de gezelligheid van de groep (iedereen bekommerde zich wel een beetje om mij omdat ik toch alleen was en veruit de jongste. Met name met 2 stellen ben ik veel opgetrokken en de email adressen zijn uitgewisseld :-)) Dit leventje deze maand was heerlijk!
Nu ga ik morgen weer aan een nieuw avontuur beginnen. Ondanks dat ik er al meerdere keren geweest ben vind ik het toch wel spannend hoor. Zal er veel veranderd zijn, zou ik mijn draai er wel weer kunnen vinden. Wat als ik het niet naar mijn zin heb etc etc. Komt vast wel goed. Het is alleen wel even een omschakeling na de afgelopen maand.
Ik houd jullie op de hoogte!!
x
De afgelopen weken hebben we met name in de bush doorgebracht. Na het laatste verslag uit Swakopmund zijn we via Brandberg (de hoogste berg in Namibië) naar Etosha gereden. Etosha is een enorm wildpark maar een groot deel van de oppervlakte is een enorme zoutvlakte. Aan de rand van de camping, net aan de andere kant van het hek lag een waterdrinkplaatst, werkelijk fantastisch. Al het wild komt daar drinken en elk moment van de dag ziet het er anders uit. Ik heb daar een hele middag en 2 avonden doorgebracht. Olifanten, giraffen, allerlei soorten antilopen, zebra's, zwarte neushoorns en ook leeuwen, allemaal kwamen ze daar drinken. 's avonds werd de plas vanuit het kamp verlicht met een aantal enorme lampen en overal stonden bankjes waarop je lekker kon zitten kijken.
Ook bij de tweede camping in Etosha was zo'n drinkplaats, alleen deze was een stuk minder spectaculair. Vanalles hebben we gezien op de gamedrives. zelfs tot twee maal toe moeder leeuwen met kleintjes. Zo aandoenlijk!!!.
Na etosha ging de koers richting de Okavango delta in Botswana. Wat een natuurwonder is dat zeg. Heel afrika is droog maar daar zijn er zeeen aan water. Met een speedbootje eerst een stuk de delta in om vervolgens te overnachten op een hotelwoonboot. 10 piepkleine kamertjes aan boord en het achterdek waar werd gegeten. De volgende ochtend werden we weer door een bootje opgehaald om verder de delta in te trekken. Ik had verwacht dat er niet veel mensen zouden wonen, maar het tegendeel is waar. Nadat we in een dorpje aankwamen werden we met en truck een stukje verder gereden naar een plek naar een plek waar de Mokoro's klaar lagen. Dit zijn de traditionele boten van de lokale bevolking. Oorspronkelijk gehakt uit een halve boomstam, maar omdat de aantallen bomen snel afnamen worden ze tegenwoordig in polyester geleverd, precies dezelfde vorm, maar beter voor de natuur.
De tocht in het bootje was echt prachtig. Het bootje wordt voortbewogen door een jongen die achterop aan het bomen is met een grote stok. Wiebelig, maar leuk! Onderweg moesten we stoppen voor een kudde olifanten die in de buurst stonden. We kwamen langs een paar nijlpaarden en zagen vele mooie vogels. We kampeerden in een bushkamp waar je moest plassen en douchen in de open lucht (wel muren van stromatten hoor!) 's avonds groot kampvuur en een optreden van de jongens die ook onze boten bestuurden.
Nadat een vrachtwagentje ons weer bij onze eigen vertrouwde truck had gebracht ging de koers richting Chobe national park in Botswana. De kortste weg om daar te komen: via Namibië. Dus weer de grens over, overnachten in Namibië om de volgende dag dus weer de grens met Botswana over te gaan maar op een andere plek.
Chobe was echt prachtig! Na aankomst 's middags gelijk een gamedrive gedaan. Wat een gelukje hadden wij: luipaard gezien!!! In een boom, maar zeker goed zichtbaar. Het park bestaat voor een gedeelte ook uit een enorme rivier en de grootste populatie olifanten in Afrika. Overal waar je keek op de rivieroevers liepen olifanten. Super!
De volgende ochtend weer een gamedrive gedaan en toen kwam mijn wens van de vallende sterren in de woestijn uit: we zagen wilde honden!!!! Zeldzaam en ik had ze nog nooit eerder gezien!
De dag eindigde met een sunsetcruise op Chobe river. Dicht langs de olifanten, krokodillen en nijlpaarden. Hoogte punt (of diepte punt, het is maar hoe je het bekijkt) was dat we in de verte, maar wel goed zichtbaar zagen hoe een groepje leeuwen een antilope omsingelden en vervolgens grepen. Uniek om te zien, maar niet het leukste......
De vakantie was inmiddels bijna ten einde en de reis ging richting Victoria Falls. Het was warm, heet zelfs en ondanks alle activiteiten die er mogelijk zijn in Vic Falls besloot ik lekker rustig aan te doen, beetje door het dorpje te wandelen en natuurlijk de watervallen te bezoeken. Vorig jaar was ik er immers ook al en toen heb ik op een olifant gezeten, in een helikopter gezeten en een sunsetboottochtje over de Zambezi rivier gemaakt. Nu even rustig aan in deze hitte.
De eerste dag daar dreigde een beetje slecht voor mij te beginnen omdat toen ik aan het ontbijt verscheen iedereen al vertrokken bleef. Zit je dan in je eentje.....gelukkig kwam toen nog een stel aanschuiven met wie ik de afgelopen weken veel ben opgetrokken en hoefde ik toch niet alleen rond te gaan lopen.
De tweede dag had ik een persoonlijke gids. 1 van de jongens van onze crew (chauffeur, kok en reisleider, allen uit zimbabwe) had gezien wat er de vorige ochtend was gebeurd en hij bood aan mij vic falls het dorp en de rivier te laten zien. Heel gezellig en leuk om met een local rond te lopen.
Tsja en toen was het tijd om afscheid te nemen.
Heel gek, je trekt een maand met elkaar op en ineens zit er erop. Zie je elkaar misschien wel nooit meer.
Ik vond het vooral ook heel moeilijk om afscheid te nemen van de mannen. De reisleider en kok kende ik van vorig jaar. Met de kok had ik het hele jaar contact gehouden. Ook de chauffeur was een leuke kerel. Met alle drie heb ik heel bijzondere gesprekken gehad terwijl we rond een kampvuurtje zaten te kijken naar de sterrenpracht van zuidelijk afrika. Gesprekken over het leven, over het verleden en over de toekomst. Echt super jammer dat je ze waarschijnlijk nooit meer zult zien. Maar ja, dat hoort bij het leven, en vooral bij hun leven. Zij zijn blij dat ze weer brood op de plank hebben en hun gezinnen kunnen voorzien van de dingen die nodig zijn.
Het was een heerlijke reis waarbij ik vooral genoten heb van het buiten zijn en de prachtige natuur, de bijzondere gesprekken met de jongens, de gezelligheid van de groep (iedereen bekommerde zich wel een beetje om mij omdat ik toch alleen was en veruit de jongste. Met name met 2 stellen ben ik veel opgetrokken en de email adressen zijn uitgewisseld :-)) Dit leventje deze maand was heerlijk!
Nu ga ik morgen weer aan een nieuw avontuur beginnen. Ondanks dat ik er al meerdere keren geweest ben vind ik het toch wel spannend hoor. Zal er veel veranderd zijn, zou ik mijn draai er wel weer kunnen vinden. Wat als ik het niet naar mijn zin heb etc etc. Komt vast wel goed. Het is alleen wel even een omschakeling na de afgelopen maand.
Ik houd jullie op de hoogte!!
x
-
30 September 2012 - 18:11
Ytje:
Hoi Susanne,
Ik denk dat ze (de nonnen en de kinderen vh weeshuis) heel blij zijn om je weer te zien. Veel plezier daar en gewoon door gaan met genieten.
Groetjes vanuit Fryslân -
30 September 2012 - 18:47
Annemieke:
Hey Suus,
wat een super verhaal!! Heerlijk om met je mee te lezen! En het zal nog lastig worden om te kiezen welke foto's je laat vergroten..Nice!! Veel plezier met je nieuwe weeshuis avontuur!!
Liefs Annemieke -
30 September 2012 - 22:30
Madeleine:
Jeetje
Geweldig weer!!! Dank hiervoor.
Wat 'n foto zeg; hippo out of the water!!!!!!
Juweeltje -
30 September 2012 - 23:28
Rijan:
Prachtige foto's en een mooi verhaal erbij. Het ziet er allemaal schitterend uit. Wat heerlijk dat je er zo van genoten hebt. Nu naar de volgende fase. Ik weet zeker dat ze blij zijn je weer te zien. Succes.
groeten
Rijan -
01 Oktober 2012 - 00:22
Tineke:
Prachtig verhaal weer suussie, en bij de nonnen gaat het helemaal goed komen! You go girl! Liefs -
01 Oktober 2012 - 20:20
Inge:
Hee Suus,
Wat heb je een mooie dingen gezien! Tof! In het echt vast nog veel mooier dan op de foto's, die echt prachtig zijn! Dat is niet alleen een goede camera, maar ook goede fotograaf! ;-)
Ah ik lees nu ook over de kok/reisleider. Bijzonder hoor, dat het weer zo goed klikte. Ik lees niets over een aanstaand huwelijk, gelukkig!
Blijf genieten en vooral ook schrijven en fotograferen! Ik geniet hier mee.
liefs, Inge -
01 Oktober 2012 - 21:15
Johan:
Hoi Susanne,
Wat een schitterende foto's en verhalen. En wat een belevenis zeg met al die wilde dieren!!!
Ik begrijp dat er na de vakantie ook nog even gewerkt moet worden in het weeshuis, gaat zeker goed komen !!! Veel suc6 daar!!
Groetjes
Johan ambu. -
03 Oktober 2012 - 17:09
Anika:
Hee susanne! Klinkt fantastisch die reis! Ben je inmiddels bij de nonnen ook al weer wat gewend? Ik ben vandaag weer terug van vakantie: ben wel een beetje jaloers hoor, op jou :) Geniet ervan!!! Kus -
04 Oktober 2012 - 10:19
Eric:
Hey Suus,
Wat een mooie foto's en een mooie verhalen over je, naar mijn idee, fantastische vakantie!
Geniet van je volgende (werk) vakantie en van alle mooie momenten die je mee mag krijgen van de mensen daar! Ik kan me niet voorstellen dat ze niet blij zullen zijn je weer te mogen zien.
Geniet ervan!!
Eric -
15 Oktober 2012 - 13:10
Jannie:
Hi Suus,
wat een mooie verhalen lees ik hier met heel mooie bijbehorende foto's! Zo te lezen heb je het ontzettend naar je zin. Heerlijk! En hoe is het om weer bij de nonnen te zijn? Blijf vooral genieten en blijf ook schrijven, dan kunnen wij namelijk lekker een beetje meegenieten hier in het natte, herfstige Nederland.
xx Jannie
