Week 2

Allereerst dank voor alle leuke reacties!!!

Het is alweer een week geleden dat we voor het laatst van ons hebben laten horen. Weer veel gebeurd ondertussen dus.
Vorige week maandag aankomen in st Lucia in de Bibs backpackers. Door velen altijd omschreven als een super leuke backpackers. Nou nadat er afgelopen juli een nieuwe manager is gekomen is er een kleine kink in de kabel gekomen. Met nog twee andere jonge macho’s uit Johannesburg runt hij de tent, nou ja runnen….hij en zijn buddies beginnen het ontbijt met een biertje en een jointje en zo gaat dat de hele dag door.
Als je dan ook nog bedden hebt zo hard als een plank en dan ook nog een kuil erin en als kers op de taart ligt er in de hoek van de kamer een (denken we gebruikte) condoom, is de maat snel vol (nou ja na 2 nachten dan).
Dinsdag hebben we lekker door st Lucia geslenterd. Hoe zullen we dit dorp eens omschrijven…. Een gezellig dorp aan zee met veel winkeltjes, restaurantjes en slaapplekken. (zeg maar salou zonder jongeren (behalve in de bibs dan de twee macho’s uit Johannesburg die daar in de backpackers elke avond een ‘party’ hebben naar eigen zeggen).
Genoeg om rond te kijken dus. Daarna het strand bekeken, maar het was niet zo zonnig helaas dus op naar het krokodillencentrum om die zeer lelijke beesten (sorry als we mensen beledigen) eens van dichtbij te bekijken. Het krokodillencentrum: kleine badkuipen, vies water, enorme stank en super grote krokodillen…. Vaak dachten we dat ze gewoon opgezet waren, maar door uitgebreid inspecteren bleek dat niet het geval. Wel grappig om te zien en eens goed van dichtbij te bestuderen. Deze monsters wil je niet tijdens het zwemmen tegen komen. Het meest briljante wat we gezien hebben was een nieuw verkeersbord langs het pad naar de krokodillen. Dit pad liep schuin naar beneden richting de krokodillen hokken. Check de picture, kun je lachen.

’s Middags was het tijd voor de croc en hippo boottocht op de meren van st Lucia (op de werelderfgoedlijst!!) Stonden we te wachten op de boot, komt er toch een buslading Nederlanders aangelopen. Gemiddelde leeftijd ruim 50 plus die vooral veel lol maakten (wisten jullie dat nijlpaarden in een school leven???). Het bleek met name een hippotocht te worden want doordat er weinig zon was (sterker nog een beetje regen) lieten de krokodillen zich nauwelijks zien. Maar wel heel leuk! Vele nijlpaarden gezien.

Volgende ochtend leek het ons hoogste tijd voor een andere accommodatie. We wilden nog een paar dagen in st Lucia blijven (om walvissen te bekijken onder andere). De backpackers waar we naar toe gingen vertelde dat er een groot water probleem is in st lucia. Ze hebben maar 3 uur per dag water en daardoor kon ze niemand inboeken. Ze adviseerde ons om naar bibs te gaan…. (we begrepen nu wel waarom het water uit de kraan bij bibs zo ontzettend geel was…..)
Eerst naar Cape Videl gereden (een natuurgebied met mooie stranden ook onderdeel van het hele wetland gebeuren van de werelderfgoedlijst) en de hoogste duin ter wereld bewonderd en de zeer mooie kust! Tijd om st Lucia te verlaten, en de whales (walvissen) even te laten voor wat ze waren met name ook omdat het weer niet heel denderend was.
Op naar Hluhluwe (ja je leest het goed, spreek uit sloesloewie). Prima backpackers hier met leuke mensen….wel water alleen geen stroom (hebben we dat weer) maar dat zou om 18uur verholpen zijn. (we waren er om 14uur). Lekker boekjes gelezen, spelletjes gedaan en met de mensen van daar gekletst. En geloof het of niet, ondanks dat het afrika is…klokslag 18 uur hadden we weer stroom!
Konden we ook gaan betalen (nadat ytje wel even naar Nederland had moeten smssen omdat ze de code van haar creditcard “ineens” niet meer wist, je bent op vakantie of niet gelukkig wist ze nog wel waar de code te vinden was…..scheelde weer). Alles goed gekomen, geen zorgen!
Ben je in Afrika op vakantie: ’s avonds: regen, en niet zo’n klein beetje ook, flink regen met jawel onweer. Hier zijn ze er erg blij mee, het had 6 maanden niet geregend.

Donderdag vroeg op want Hluhluwe heeft een heel mooi wildpark naast de deur…..je raad het al Hluhluwe national park. Krap 5 minuten binnen werden we verwelkomd door…….nee deze keer geen olifanten, maar een groep giraffen! Wij verder safarien en werden staande gehouden door een ranger. Als we leeuwen wilden zien adviseerde hij ons om om te keren en via een andere weg te gaan, daar lagen leeuwen, niet te missen zei hij. Nou, ferrari omgezwaaid en gaan met die banaan. En ja hoor, een dode buffel langs de kant van de weg verraadde de aanwezigheid van de leeuwen. Op een afstand de wacht houdend bij hun prooi. Helaas weinig actie in de taxi, maar we zouden toch via deze weg weer het park verlaten aan het eind van de middag dus de leeuwen even gelaten voor wat ze waren. Flink wat antilopes, varkens en giraffen, oh ja en een craft market met heel veel souvenirs later (en wat money armer) kwamen we weer terug bij de leeuwen. Nog steeds weinig actie, nog steeds veel auto’s. We besloten eigenlijk om door te rijden en waren net 10 meter op weg toen we hoog op de heuvel een leeuw richting prooi zagen bewegen. Wij omgekeerd en achter aan de rij auto’s aangesloten. Konden niets zien….. maar gelukkig dachten al die auto’s voor ons dat er niets gebeurde en de een na de ander verliet hun plek. Stonden we daar ineens recht tegenover de buffel (4 meter afstand) samen met nog 1 auto (eerste rij VIP plaatsen) Geen andere auto’s, motor uit, wat een stilte. En daar kwamen ze 1 voor 1 richting de buffel om te komen eten (nog steeds op 4 meter, raampje open, dan zit je hart wel redelijk in je keel hoor….het raampje ging steeds een stukje verder dicht want stel je voor de leeuw wordt boos). Een leeuwin met 5 jongere leeuwen zat daar te eten. We konden het zowel zien als horen (en af en toe ruiken brrrrr) af en toe greep moeder leeuwin met veel gegrom en een corrigerende tik in. Er verzamelden zich steeds meer auto’s en wij stonden daar nog steeds eerste rij. Nadat ze na een half uur genoeg gegeten hadden vertrokken ze met z’n allen weer heuvel opwaarts en bleef er verderop in de bush weer een leeuw de wacht houden. Wat een fantastisch gezicht en wat een adrenaline!

Vrijdag op naar Kosi Bay (staat bekend als een paradijs met mooie stranden en natuur).
De backpackers daar is echt briljant, helemaal opgebouwd uit houten stokken. Je loopt naar je hut (van houten stokken en riet) over steigers van….houten stokken. Het geheel deed heel tropisch aan.
We hadden de tip gekregen om naar Kosi Bay te gaan omdat het er zo mooi zou zijn, we verwachten dan ook een stadje zoals St Lucia….niets bleek minder waar, tijdens het boodschappen doen waren we de enige blanke mensen in de winkel. Dan voel je je wel een beetje bekeken hoor).
De eigenaresse van de backpackers (een engelse getrouwd met een kiwi (piloot) die over de hele wereld had gewoond en sinds juli deze backpackers had overgenomen) kwam langs in de bar (opgebouwd uit stokken en riet) om een praatje te maken. Haar verhalen over wat we konden doen waren zo enthousiast en het was zo’n leuk mens dat de backpackers er gelijk nog leuker van werd. Innocent, haar rechter hand in het bedrijf kwam kennis maken en dit bleek echt een hele aardige en met name goedlachse kerel te zijn. Later kwam er ook nog een (blanke) vriend van haar langs die ons mee zou nemen naar Mozambique op zondag. Om ons heen ontstonden enorme onweerbuien, maar wij zaten met zijn 5en gezellig in de bar en Hardy besloot voor ons allen te gaan koken (zuid afrikaanse Pap. Super lekker, en vooral super gezellig) hele avond geklets en veel gelachen.

Zaterdag op naar het strand om te gaan snorkelen. De enige manier om het strand te bereiken is met een 4x4 auto, maar dan heb je ook wat! In een soort baai (nee er waren geen haaien daar) zwommen echt de mooiste vissen rond. Al snorkelend (en super zout zeewater happend (susanne)) hebben we een tijd rondgedobberd en vol bewondering gekeken naar deze onderwater wereld. Het leek wel op de wereld van “finding Nemo” (alleen dan zonder Nemo). Het was nog steeds bewolkt, maar totaal niet koud, dan verwacht je toch niet te verbranden….nou ja we zijn een kreeft rijker….. prettig voelt anders.
Oh ja er zijn weer Amerikanen gearriveerd. Amerikanen From America, the united states of America antwoorden ze op de vraag waar ze vandaan kwamen, waarop ytje antwoorde: welke van de 52 staten dan….. Zucht, Amerikanen, werkend voor het peace corps. Doelstellingen van dit project: De Amerikaanse cultuur naar Zuid Afrika brengen ( laat jullie cultuur AUB daar en bemoei je met je eigen zaken). De Zuid afrikaanse cultuur naar Amerika halen (?????) En HIV AIDS preventie…. Ze waren vooral bezig met zichzelf heel goed te vinden….. We waren zoooo gelukkig dat we ze mochten leren kennen (not).
Maar goed, de eigenaresse ontdekte dat wij (bijna) dokters waren en kwam met allerlei vragen over haar hondje ( een puppy van 4 maanden) waar zij zich zorgen om maakte een super actief beestje, heel speels en gezellig, absoluut niet ziek ogend, klinisch heel goed, zou volgens de dierenarts (naar aanleiding van de door de eigenaresse gegeven symptomen veel drinken en plassen, afvallen en moe) suikerziekte kunnen hebben. Ze zat ons allerlei adviezen te vragen en hoe langer wij naar het hondje keken (ytje vooral vanaf een flinke afstand) des te minder wij geloofden dat er iets met die beestje aan de hand was. Voor de show nog een stethoscoop op de longetjes gelegd. Ze is op advies van de dierenarts begonnen met antibiotica en dacht gelijk al verschil te zien….weer een dier genezen! (of het echt antibiotica was??????? Het waren witte tabletjes in een buisje, geen naam erop, geen dosering erbij en ze had het ooit voor de andere hond gekregen voor een kleine infectie????

Zondag, Op met Hardy (en helaas ook de amerikanen die zo “excited” waren) op naar Mozambique waar het plan was om te gaan zwemmen met jawel Dolfijnen!!! De grens ligt 8 km van de backpackers en er loopt een mooie asfalt weg naar toe. Eenmaal de grens over stopt die asfalt weg onmiddellijk en heb je alleen nog maar zand, niet gewoon een vlakke weg, nee echt Dakar rally achtige wegen. Je kan dus ook alleen maar met een 4x4 auto mozambique in. Wij in de landrover van Hardy op naar Ponta d’ouro alwaar de wegen ook bestaan uit zand. Maar wel met super mooie stranden. Helaas waaide het flink en kon het dolfijnen avontuur niet doorgaan. Kleine teleurstelling. We hebben ons vermaakt op verschillende stranden en met lekker eten. Leuk om gezien te hebben! Gelukkig kregen we gezelschap van een stel Australiërs die mee terug gingen naar de backpackers.
Met een flink gangetje (voor zover mogelijk op deze enorme zandbak heuvels waarbij je moet oppassen niet vast te komen zitten) terug naar de grens want 5 uur is 5 uur en dan sluiten ze. Als je dan bezig bent met uitklaren in Mozambique, maar nog weer aan de zuid afrikaanse kant moet inklaren….jammer dan, zal je op de grens moeten blijven overnachten. Wij waren ruim op tijd hoor, het is gewoon 1 groot theater dat hele grensgebeuren. Maar wel grappig om te zien.
(dit maal is susanne niet een houten giraffe rijker, maar een olifant!)

De Amerikanen kregen bezoek van hun “vrienden”van het peace corps en wij hebben gezellig zitten kletsen met een stel fransen en de Australiërs. Later kwamen de Amerikanen erbij zitten in de bar en begon het zelfingenomen, amerika ophemelende gesprek weer.
Grappig was dat toen de “vrienden”vertrokken (met veel bombarie) wij met de eigenaresse stonden te praten. Zij dacht precies het zelfde over deze mensen als wij!

Vanmorgen rustig aan op gang gekomen, tijdje met innocent zitten praten (ik heb hem beloofd cd’s van Michael Jackson op te sturen want dat vind hij fantastisch) en toen vertrokken terug richting St Lucia. Het water probleem is hier nog steeds, maar die andere backpackers had nu wel ineens plaats (met een emmer naast het toilet en een koude douche tussen kwart over 6 en kwart voor 8). Morgen staat het Walvis kijken op het programma. Hopen dus echt dat het weer meezit!

Daarna vertrekken we richting Nkandla zodat Ytje kan zien waar ik het steeds over heb.

Er wordt ons regelmatig gevraagd of we zusjes zijn (of tweeling) zijn, begrijpen jullie het? Hoe vaak wij al uit hebben moeten leggen waarom wij zo lang zijn (als de dijken doorbreken moeten wij ons hoofd toch boven water kunnen houden). Grappig! Hahahihi

Nou ja tot zo ver Zuid Afrika, jullie hebben weer even wat te lezen :)

Veel groetjes van ons!