weer een verhaal

Hallo hallo!!
Hier weer even een bericht"je" van mij! Er is weer zoveel gebeurd de afgelopen week.
Ik had gehoopt dat ik nu wel zou weten wat mijn cijfer op mijn scriptie is....maar helaas nog geen bericht. Ik wacht in spanning af.
Vorige week vertelde ik over het onweer en dat ik elke keer bang ben dat er iets gebeurd hier. Nou vorige week kwam het afschuwelijke verhaal dat de schoonzus van Maria (degene die lobola voor mij wilde betalen vor haar 5 jaar oude zoon) was geraakt door de bliksem en was overleden. Het verhaal was echt afgrijselijk: de schoonzus zat met haar gezin (man en twee kinderen) in hun hut toen de bliksem binnenkwam via een gat in het dak en als een soort vuurbal tegen het hoofd van de schoonzus kwam waarna de vuurbal via het dak weer naar buiten ging. De schoonzus was dood en de hersenen kwamen uit haar neus en mond. de man was verbrand op zijn rug en de kinderen op hun benen, maar zij leefden nog. Maria heeft ze zo gevonden en de ambu gebeld (er rijden hier in dit enorme gebied wel 2 ambulances!!!!) De ambu mensen hebben even naar de vrouw gekeken en toen gezegd: she is not for us anymore en hebben de man en kinderen meegenomen. Het is hier heel gebruikelijk om de mensen bij je eigen huis te begraven en dat hebben ze ook met de schoonzus gedaan. Nu blijkt dat ze haar weer moeten opgraven omdat iemand haar dood moet verklaren voor een "death certificate" en dat heb je zeker nodig.
Ik zag maria afgelopen week. Ze kwam naar me toe en storte zich in mijn armen (formaatje walrus) en begon heel hard te huilen. Omdat ze een medewerker is van Sizanani (het project) helpen de nonnen haar met vanalles dus dat is goed. Zij zorgt nu ook voor de twee kinderen.
Gelukkig is die hele erge onweer van toen (elke avond en niet normaal zo hevig) niet meer zo geweest. Vanmiddag was er even een onweersbui (nou ja zonder regen) en ook deze schijnt twee mensen te hebben gedood....
Vorige week heb ik twee dagen meegedaan aan de TB blitz. Of terwijl: huis aan huis vragen of ze sputum willen geven zodat het ziekenhuis kan testen op Tuberculose. We waren in een gebied waarin de afgelopen tijd veel TB is geconstateerd vandaar...Om 7 uur moesten we bij het ziekenhuis zijn, om vervolgens 1,5 uur te wachten voordat we aan de slag konden. Er was totaal geen organisatie en iedereen liep kris kras door elkaar naar huizen. En dat 2 dagen. De tweede dag (weer na 1,5 uur wachten) dachten mijn maatje en ik dat we een goed plan hadden in een gebied waar nog niemand was geweest....we hadden het mis ook hier waren al mensen geweest, of ze stonden ineens ook bij ons op het erf, terwijl wij toch duidelijk hadden verkondigd dat wij dat gebied zouden nemen.... We werden gered door ....jawel een hevige onweersbui. Het regende daarbij zo hard dat de wegen onbegaanbaar werden en ze ons kwamen ophalen om op tijd het gebied uit te zijn.
Tijdens de regen zaten wij bij een oude gogo (oma) en haar kleinzoon te schuilen. De gogo had alleen sputum voor 1 potje (we moesten in 2 potjes een kwakje). Toen ze vertelde dat ze dol was op snoepjes boden wij 2 zuurtjes aan voor 2 potjes met speeksel......een half uur hebben we daar gezeten terwijl deze gogo aan het bidden was dat er speeksel zou komen. Ze was gewoon koppig en eigenwijs. Ik legde de twee zuurtjes op tafel en was net op tijd om ze weer terug te pakken want haar hand schoot als een duiveltje uit een doosje richting de zuurtjes. Toen we er echt helemaal genoeg van hadden gaven we haar 1 zuurtje (1 potje) en haar kleinzoon de andere. Dat was niet de bedoeling en ineens had ze wel genoeg om een tweede potje te vullen.....raar mens.
We kregen vaak te horen dat mensen niets wilden geven: ze waren niet ziek, hadden geen TB of hadden geen sputum....allemaal smoesjes maar ja, je kunt niemand dwingen.
Totaal hebben we als groep in 2 dagen 240 mensen getest!
Afgelopen weekend zijn we (Miriam en ik) naar de kust gereden. Zaterdag was het super mooi weer en we hebben heerlijk op het strand boekjes gelezen (geen zorgen, ik had een parasol!). We sliepen in een guesthouse direct aan de oceaan. vanuit ons bed konden we zo over de oceaan kijken. Miriam beloofde mij de mooiste zonsopgang ooit, maar toen het daar tijd voor was bleek het helemaal niet mooi te zijn omdat het compleet bewolkt was.
Tijdens ons ontbijt (7 uur) op ons balkon bedachten we dat het wel leuk zou zijn als er dolfijnen langs zouden komen. Nog geen 10 minuten later riep miriam dat ze er waren. Toen ik ze eindelijk een beetje in beeld had met de camera (het was niet gelijk aan de kust, maar een stukje verderop) bleken het geen dolfijnen te zijn, maar walvissen. deze walvissen waren heel actief en sprongen de hele tijd uit het water. Zo bijzonder om te zien. Het waren er velen en we hebben wel 3 uur naar ze zitten kijken.
Vanwege het niet mooie weer (het was wel aangenaam) besloten we naar Durban te rijden naar het zee aquarium. Een goede keuze want we hebben daar de hele dag rondgelopen. Het is een heel mooi aquarium (eigenlijk allemaal verschillende aquariums) in een heel oud containerschip. Daarnaast hebben ze nog dolfijnen, zeeleeuwen en puinguins. De dolfijnenshow hebben we gemist omdat we anders te laat thuis zouden komen (vanwege de enorm slechte weg met heel veel gaten wil je voor het donker (= half 7) wel terug zijn), jammer maar helaas
De afgelopen dagen heb ik me bezig gehouden met het project met de kerstwenskaarten. Alle kinderen van de families die ondersteund worden door Sizanani (het project) kunnen hun kerstwens opgeven bij hun caregiver (kleding wensen met name) Samen met een foto van het kind komen deze wensen op een kaartje en deze kaartjes komen in kerstbomen te hangen. Deze kerstbomen gaan naar verschillende kerken in de wijde omgeving. Mensen kunnen een kaartje uit de boom halen en het cadeau voor het kind kopen. Zo krijgen de kinderen hier ondanks de armoede toch een geschenk met kerst. een onwijs mooi en goed initiatief, maar wel veel werk. Ik ben bezig om alle foto's uti te zoeken en op de kaartjes te plakken (we gaan richting 450 kinderen nu).
Vandaag ben ik met Sr Ellen naar een van de klinieken geweest. Altijd leuk. Vooral veel papierwerk vandaag met veel mensen die een aanvraag kwamen doen voor een disability grant (een uitkering) en die krijg je bijvoorbeeld als je HIV positief bent en heel erg zwak (al denkt iedereen dat ze daarvoor in aanmerking kunnen komen)en dit is voor een bepaalde periode. Dit moet worden aangevraagd door een arts en er moet allemaal papierwerk voor gedaan worden.
Het toppunt van de dag was een vrouw (volgens Sr Ellen zaten er nauwelijks hersenen in deze vrouw en zij krijgt er steeds hoofdpijn van) en deze vrouw vraagt vanalles maar doet zelf niets. Ze heeft begin september een kind gekregen en toen Sr Ellen vroeg wat hij te eten kreeg vertelde ze "mixed feeding" wat inhoud: zowel borstvoeding als flesvoeding. Nou is deze vrouw HIV positief. Borstvoeding geven kan dan zeker, maar dan mag het enkel en alleen borstvoeding zijn, verder echt helemaal niets anders, zelfs niet een beetje water. Als je dan ook flesvoeding gaat geven ontstaat er een hele grote kans dat dit kind het virus ook krijgt. Door de flesvoeding ontstaan er als het ware hele kleine beschadigingen in de darmen waardoor het virus uit de borstvoeding nu door naar binnen kan. Dit probleem is er niet als je alleen borstvoeding geeft. Maar we kregen het haar niet aan het verstand dat ze onverantwoordelijk bezig is.....echt lastig!

Ja ik vermaak me nog steeds heel prima! Het weer is heerlijk hier nu. Alles is bijna mooi groen en het is dan echt prachtig hier!

Komende vrijdagmiddag gaan we weer naar de kust. Domenic (ik ben vorig jaar veel met hem op pad geweest) heeft ons uitgenodigd in hetzelfde guesthouse als afgelopen weekend. Zaterdag middag rijden we dan weer terug want zondag is Sr Mike haar 70e verjaardag en dan is er een groot feest!

Nou ja, tot zover vanaf hier!

Oh moest even iemand redden van de twee honden hier. S avonds zijn het hele goede waakhonden maar als er dan iemand in wil komen die ze niet kennen, maar die hier wel moet zijn dan gaan ze tekeer als gekken....

Veel liefs,
Susanne